
بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّهَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْراهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بایَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (توبه / ۱۱۱ )
ای وای براسیری کز یاد رفته باشد دردام مانده صید و صیاد رفته باشد
امروز که سه سال از عروج خونین و شهادت یکی از سزبازان گمنام امام زمان (ارواحنا فداه ) می گذرد فرصت مناسبی است تا بار دیگر زندگی ، روحیات ، علل وعوامل عروج آن سرباز ولایی و جان بر کف را به نظاره بنشینیم و دستاوردهای مجاهدت و شهادت این چنین الگو و اسوه های خدادادی را شاهد باشیم .
خداوند حسین عزیز را در عنفوان جوانی یعنی در سن ۲۵ سالگی به این حقیر مرحمت فرمود و در اوج مظلومیت ملت قهرمانی که نزدیک هفت سال در نبرد با استکبار جهانی و در یک جنگ ناخواسته بین المللی ؛ به رهبری حضرت امام خمینی (سلام الله علیه) چون اباعبدالله حسین (علیه السلام ) و یاران مظلومش تنها مانده بودند ، به نام ارباب بی کفن خود حسین نام گرفت .
حسین همراه با خانواده هفت سال از دوران طفولیت خود را در مناطق عملیاتی ارومیه ، پیرانشهر ، سردشت ، مهاباد ، اشنویه و شمال غرب کشور در مصاف با ضد انقلابیون و تجزیه طلبان آمریکایی – صهیونستی یعنی دموکرات ، کوموله و دیگر گروهک ها ، به سر برد و پس از کسب تجربه هایی چون تنهایی و غربت ، مظلومیت و عسرت، به تهران منتقل شد .
او همچنان که از شهد ولایت و دلدادگی ، توکل و توسل نسبت به وجود اقدس ائمه معصومین خصوصا حضرت فاطمه زهرا وسید الشهداء (علیهم صلوات الله ) سیراب می شد ، با انتقال حقیر به شرق کشور و سیستان و بلوچستان از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، در نیروی انتظامی به مصاف گروهک های تکفیری ، تروریستی و قاچاقچیان مواد مخدر و انسان کشیده شد و بطور ناشناس در طول بیش از سه سال آنچنان آبدیده شد که به عنوان عنصری موثر به خیل سربازان گمنام حضرت حجه بن الحسن ( ارواحنا فداه ) پیوست .
حسین شهید چنان به کار، جهد و جهاد و شهادت بیقراری نشان میداد که من و دیگر وابستگان و دوستانش را به حیرت وامیداشت . وی در تماس با همه بزرگان معنوی و عرفانی اولین چیزی را که مطالبه میکرد همانا رسیدن به شهادت و پرواز به آغوش مولایش حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) بود ولا غیر .
حقیقتا آنچه باعث شد ، حسین عزیز ، یک شبه ره صد ساله را پیموده و تحمل سختی ها ، رنجها ، نا مهربانی ها ، گمنامی ها ، غربت و مظلومیت ، مجاهدت و شهادت برای او شیرین تر از عسل جلوه کند ، همانا توکل به خداوند متعال ، توسلات قوی به ائمه معصومین ( علیهم السلام ) ، عشق مثال زدنی به علی بن موسی الرضا ( علیه آلاف التحیه و الثناء ) ، رعایت مقررات الهی ، احترام حیرت آور به بزرگان به ویژه پدر و مادر و سادات ، کمک به فقرا و مستمندان و بهترین و برترین ویژگی ها ، یعنی اطاعت محض ، عاشقانه و بی قرار، از ولایت امر زمان مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای ( روحی فداه ) بود و بس .
حسین ، انقلاب اسلامی و نظام الهی برآمده از آن را زمینه ساز ظهور حضرت بقیه الله الاعظم میدانست ( کما اینکه در وصیت نامه به آن تصریح کرده است ) . فلذا دقیقه به دقیقه خدمت به نظام و کشور را در هر موقعیت جغرافیایی و زمانی ، حضور در پیشگاه با عظمت و ظهور پر شکوه آن حضرت میدانست و آنچنان در این راه استقامت ورزید و به پرواز درآمد که صدها دل شیدایی را در صید خود گرفت و طور برچید و برفت و مرا نیز همچون دیگر یارانش درغربت خویش برای همیشه تنها گذاشت .
شربتی از لب لعلش نه چشیدیم و برفت روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت
همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت
اینجانب حقیقتا خداوند جبار را بخاطر اعطای آن موهبت الهی و این امتحان زیبا که جلوه ای از الطاف خفیه و جلیه حضرتش نسبت به این بنده کوچک و حقیر بود را سپاس میگویم و سر بر آستان مبارکش می سایم و با عجز تمام از آقا و ولی نعمتمان علی بن موسی الرضا و فرزند گرانقدرش حضرت بقیه الله الاعظم ( سلام الله علیهم ) و نائب بر حقش مقام معظم رهبری ( روحی فداه ) به خاطر پذیرش این قربانی ناچیز سپاسگذارم .
در پایان این مقال فرصت را غنیمت شمرده از آحاد شما مردم متدین و انقلابی استان و دیگر نقاط کشور و بزرگان مذهبی ، سیاسی ، امنیتی ، فرهنگی و اجتماعی ، که علاوه بر تحمل این حقیر در سه سال گذشته ، نهایت مساعی و همدردی را معمول داشته اید قدردانی میکنم و بطور ویژه نیز از برادران بزرگوارم حضرات آیات عظام ، واعظ طبسی ، علم الهدی ، سلیمانی و زابلی وحجج اسلام مصلحی ، بهرامی، حسینی و قدوسی و بالاخص فرماندهان و همرزمانم ، جناب آقای سردار دکتر اسماعیل احمدی مقدم (فرماندهی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران) ، دکتر صلاحی (استاندار وقت استان) و سرداران ، رحیم صفوی ، رادان ، فهیمی راد ، امیری مقدم ، احمدی ، موسوی ، غزالی ، غیاثی و استاندار عزیز و جدید استان جناب آقای مهندس فروزان مهر و شما عزیزان و همسنگران تقدیر و تشکر مینمایم .
برادر شما محمد غفاری
پنجشنبه ۱۳۹۲٫۶٫۷
نظرات